يا للعجب؛ انگار قرار نیست جنگ برانكو و كي روش نزد وارثان این ستیز بی حاصل در خاک پرگهر به پایان برسد. مطابق انتظار، شب بيداري هاي طيف منتقد کی روش به شوق تماش...
ارتش سرخ دات كام :
يا للعجب؛ انگار قرار نیست جنگ برانكو و كي روش نزد وارثان این ستیز بی حاصل در خاک پرگهر به پایان برسد. مطابق انتظار، شب بيداري هاي طيف منتقد کی روش به شوق تماشاي شكست اين مربي در كوپاآمريكا بي پاسخ باقي نماند و اين بار نوبت دشمنان برانكو رسيد كه بعد از باخت سنگين الاهلي عربستان مقابل الهلال، به پايكوبي مجازي بپردازند!
موضوع همانقدر مسخره است كه مثلا هواداران رئال مادريد كارنامه پپ گوارديولا را بعد از جدايي از بارسلونا رصد كنند و بابت شكست هايش به بارسايي ها سركوفت بزنند. طبيعي است كه مردم دنيا كارهاي مهم تري دارند، اما ملت ايران كه «گذشته نگري» در تار و پودش تنيده شده، هميشه وقت کافی براي نبش قبر دارد. برانكو و كي روش با همه محاسن و معایبی که داشتند دنبال سرنوشت شان رفتند. براي ما مردم «خود آزار» اما داستان ادامه دارد.
الاهلي در اولين تجربه سرمربيگري برانكو، چهار گل از الهلال خورد و همین مساله يك باب جديد براي تفسير عملكرد پروفسور در پرسپوليس باز كرده است؛ چرا؟ دقيقا مشخص نيست. الان يك عده به اين نتيجه رسيده اند كه تمام موفقيت هاي پروفسور در ايران فقط ناشي از حمايت حكومت و شخص وزير بوده و عده ديگر دريافته اند كه اين فقط غيرت و تعصب شيرمردان ايراني بوده كه برانكو را به اوج رسانده! تفسيرها يكي از يكي شگفت انگيزترند. گروه اول با خودش فكر نمي كند اگر برانكو وامدار كمك هاي دولتي بود، پس چطور دو سال متوالي تيمش را به نيمه نهايي و فينال آسيا رساند و گروه دوم نيز پاسخي براي اين سوال ندارند كه اگر «غيرت» راز موفقيت هاي سرخپوشان بوده، پس چرا 9 سال تمام امثال دايي و درخشان و استيلي نتوانستند كاخ شان را روي اين ستون بنا كنند؟
موضوع ساده است. برانكو يك مربي متوسط به بالا بود كه به اصطلاح با پرسپوليس «چفت و بست» شد. اين اتفاق براي همه مربيان دنيا رخ مي دهد؛ مثل همين آقاي گابريل كالدرون كه كارش در الهلال و الاتحاد گرفت، اما در بن ياس و بتيس نگرفت. مساله ساده تر اين است كه اساسا قرار نيست عملكرد يك مربي را فقط با يك بازي بسنجند، وگرنه برانكو روي نيمكت پرسپوليس هم در دوازده بازي اولش فقط سه پيروزي به دست آورد. باز از همه اينها ساده تر آن است كه به خدا قسم كي روش و برانكو از اين مملكت رفته اند. پس خانم ها، آقايان، به زندگي تان برسيد و براي جنگيدن با هم، حداقل سراغ همان عیب یابی از لوگوی تيم مقابل بروید. با این همه واپس گرایی، چه تعجبی دارد که به اندازه همه تاریخ درجا زده ایم؟
موضوع همانقدر مسخره است كه مثلا هواداران رئال مادريد كارنامه پپ گوارديولا را بعد از جدايي از بارسلونا رصد كنند و بابت شكست هايش به بارسايي ها سركوفت بزنند. طبيعي است كه مردم دنيا كارهاي مهم تري دارند، اما ملت ايران كه «گذشته نگري» در تار و پودش تنيده شده، هميشه وقت کافی براي نبش قبر دارد. برانكو و كي روش با همه محاسن و معایبی که داشتند دنبال سرنوشت شان رفتند. براي ما مردم «خود آزار» اما داستان ادامه دارد.
الاهلي در اولين تجربه سرمربيگري برانكو، چهار گل از الهلال خورد و همین مساله يك باب جديد براي تفسير عملكرد پروفسور در پرسپوليس باز كرده است؛ چرا؟ دقيقا مشخص نيست. الان يك عده به اين نتيجه رسيده اند كه تمام موفقيت هاي پروفسور در ايران فقط ناشي از حمايت حكومت و شخص وزير بوده و عده ديگر دريافته اند كه اين فقط غيرت و تعصب شيرمردان ايراني بوده كه برانكو را به اوج رسانده! تفسيرها يكي از يكي شگفت انگيزترند. گروه اول با خودش فكر نمي كند اگر برانكو وامدار كمك هاي دولتي بود، پس چطور دو سال متوالي تيمش را به نيمه نهايي و فينال آسيا رساند و گروه دوم نيز پاسخي براي اين سوال ندارند كه اگر «غيرت» راز موفقيت هاي سرخپوشان بوده، پس چرا 9 سال تمام امثال دايي و درخشان و استيلي نتوانستند كاخ شان را روي اين ستون بنا كنند؟
موضوع ساده است. برانكو يك مربي متوسط به بالا بود كه به اصطلاح با پرسپوليس «چفت و بست» شد. اين اتفاق براي همه مربيان دنيا رخ مي دهد؛ مثل همين آقاي گابريل كالدرون كه كارش در الهلال و الاتحاد گرفت، اما در بن ياس و بتيس نگرفت. مساله ساده تر اين است كه اساسا قرار نيست عملكرد يك مربي را فقط با يك بازي بسنجند، وگرنه برانكو روي نيمكت پرسپوليس هم در دوازده بازي اولش فقط سه پيروزي به دست آورد. باز از همه اينها ساده تر آن است كه به خدا قسم كي روش و برانكو از اين مملكت رفته اند. پس خانم ها، آقايان، به زندگي تان برسيد و براي جنگيدن با هم، حداقل سراغ همان عیب یابی از لوگوی تيم مقابل بروید. با این همه واپس گرایی، چه تعجبی دارد که به اندازه همه تاریخ درجا زده ایم؟
پنجشنبه, 17 مرداد 1398 - 12:12 بعد از ظهر
با غیرت خالی خالی آره نمیشه نتیجه گرفت ولی امکانات و بازیکنا و آرامش و ثبات زمان برانکو رو هم خیلی از مربیای خوب مثل دنیزلی و کرانچار و حتی مانوئل ژوزه نداشتن
ضمن این که هوادار پرسپولیس هیچوقت پشت هیچ سرمربی ای انقدر واینستاده بود
اگه مثل تمام مربیای قبلی پرسپولیسیا تا هفته پنجم شیشمم نمیتونستن دندون رو جیگر بزارن و صبر کنن همون هفته های هشتم نهم که پرسپولیس از نظر نتیجه گیری افتضاح بود باید برانکو اخراج میشد و اصلا کار به این جاها نمیکشید
مطمئن باشین اگه حمایتی که از برانکو کردیم از مربی ای تقریبا با همون حداقل های برانکو بکنیم بازم سال های سال قهرمانیم
پنجشنبه, 17 مرداد 1398 - 02:05 بعد از ظهر
پنجشنبه, 17 مرداد 1398 - 12:32 بعد از ظهر
وگرنه ازلحاظ مربی گری در آن سطح بالا هم نبود
بویژه در بازیهای سال قبل فقط نتیجه را به نفع خودش می خواست
پنجشنبه, 17 مرداد 1398 - 12:38 بعد از ظهر
پنجشنبه, 17 مرداد 1398 - 01:50 بعد از ظهر
ونبوغش راقبلادرتیم ملی ،درفوتبال چین وفوتبال کرواسی نشان داده بود.
ولی هرنابغه ای شرایط مساعدی میخواهدتاخودرانشان دهد.
پرسپولیس بهترین جابرای نشان دادن نبوغ برانکوبودچون اولافوتبال ایران راکاملا میشناخت وثانیا قبلااعتمادهواداران پرسپولیس رابه واسطه کارعالی دریتم ملی جلب کرده بودوثالثا پرسپولیسی هاپس ازسالهاناکامی انگیزه ایستادن پای کسی وکسب توفیق راداشتند
پی اعمادکردندوحمایت کردند وپشت همه نصمیمات برانکوایستادندتادرنهایت تئانست نبوغش رانشان دهدوافتخاراتی بی نظیربرای پرسپولیس بیاورد.
پنجشنبه, 17 مرداد 1398 - 08:09 بعد از ظهر
اصلا موضوع کیروش و بی لیاقتی او برای آدمهای فنی یک موضوع کاملا مستقل بود و قبل از آمدن برانکو به پرسپولیس شکل گرفت و خنده دار است که حالا یک موضوع کاملا بی ربط و غیر فنی دیگر مطرح میشود و آن اینست که دیدید گفتیم که " برانکو عددی نبود و نیست و پرسپولیس اگر موفقیتی بدست آورد فقط بخاطر حمایت های فلان دستگاه و فلان وزیر بوده است !!!!!". سال قبل و امسال کلید واژه اصلی " پرسپولیس تیم حکومتی " است و همه اتفاقات این فوتبال قرار است به این کلید واژه ختم شود . همه چیز به این دروغ بزرگ پیوند میخورد و...
چه نیروهایی پشت این توطئه هستند ؟