استعفای محمدحسن انصاری فرد از مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس با طرح موضوعاتی که در جمع صد مشکل باشگاه داری در ایران جا ندارد، نشان دهنده ذهنیت مدیران فوتبال ایران ...
ارتش سرخ دات كام :
استعفای محمدحسن انصاری فرد از مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس با طرح موضوعاتی که در جمع صد مشکل باشگاه داری در ایران جا ندارد، نشان دهنده ذهنیت مدیران فوتبال ایران در حرفه آنهاست. باشگاه پرسپولیس غرق در بحران مدیریت است و انصاری فرد مشغول ساخت دوقطبی به هنگام استعفاست و خود را از هیأت مدیره باشگاه جدا می کند و می خواهد عملکرد خود را جداگانه بسنجد. مسأله فوتبال ایران اما اختلافات بی اهمیت انصاری فرد و اعضای هیأت مدیره نیست، بلکه سیاق مدیریت جمعی آنها از موفق ترین باشگاه چند سال اخیر ایران و یکی از مهم ترین باشگاه های تاریخ فوتبال ایران یک ورشکسته ساخته است و کسی حوصله شنیدن اختلافات انصاری فرد و هیأت مدیره بر سر موضوعاتی دم دستی و بی اهمیت در سرنوشت باشگاه را ندارد.
مدیرانی مثل ایرج عرب، محمدحسن انصاری فرد، امیرحسین فتحی، علی فتح الله زاده و تکرار و تکرار سپردن سمت های کلیدی ورزش به چهره های مشابه هرگز برای تغییر سبک و سیاق باشگاه داری در ایران قدمی محسوب نمی شود. باشگاه ها غرق در بحران های مالی و مدیریتی به سوی هدفی نامعلوم می روند. بدهی های چند ده میلیاردی پرسپولیس و استقلال نشان می دهد که دو باشگاه فارغ از موقعیت اقتصادی خود به هزینه های گزاف تن می دهند و از ورشکستگی ابایی ندارند. مسیر این مدیران هیچ تفاوتی با هم ندارد و تغییر مدیریت در این باشگاه ها کوچک ترین تغییری ایجاد نمی کند و فقط چهره مجری اشتباهات تازه می شود.
دو باشگاه پرسپولیس و استقلال اگر دولتی نبودند و با این شیوه ها مدیریت می شدند، تا امروز باید بارها اعلام ورشکستگی و انحلال می کردند. بارها خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال به بحث روز تبدیل شده و طبق آخرین وعده ها که هزارمین وعده برای خصوصی سازی این دو باشگاه بود، باید تا پایان سال 98 پرسپولیس و استقلال واگذار می شدند. اما سال 98 روزهای پایانی خود را پشت سر می گذارد و یادآوری وعده ها برای واگذاری پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی فقط وجه طنزآلود دارد.
محمدحسن انصاری فرد در روزهایی از پرسپولیس استعفا داده که این باشگاه باید بدهی خود به برانکو ایوانکوویچ، گابریل کالدرون، دستیاران خارجی هر دو آنها و خیل بازیکنان طلبکار را بپردازد و با پرونده های پیچیده مالی مواجه است.
پرسپولیس پس از 3 سال قهرمانی به یک باشگاه ورشکسته تبدیل شده است. وقتی پرسپولیس با قهرمانی های پی درپی چنین وضعیت نگران کننده ای دارد، می توانید حدس بزنید که باشگاه های کوچک در ایران با چه مشکلات بزرگتری روزگار را سپری می کنند. در فوتبال ایران از تیم قهرمان تا کوچک ترین باشگاه ها در لیگ دسته دوم تا می توانند برای افزودن بدهی های خود تلاش می کنند و این روند مرگبار برای اقتصاد فوتبال در ایران متوقف نمی شود.
انصاری فرد هنگام استعفا از پرسپولیس تلاش می کند با طرح اختلافاتش در باشگاه در مواجهه با اعضای هیأت مدیره، خود را در موقعیت مدیری قرار دهد که نتوانست ایده هایش را اجرا کند یا موانعی برای پیشرفت باشگاه سد راهش بود. بله این موضع و موضوع تازه ای نیست.
همه مدیران با ادعاهایی مشابه و پس از خلق بدهی های بزرگتر می روند و نفر بعدی هرگز راه دیگری را انتخاب نمی کند و رهرو راه مدیران پیشین خواهد بود.
فوتبال ایران بعید است از این مخمصه بزرگ اقتصادی عبور کند و بتواند این روند ورشکستگی را متوقف کند، چون نشانه اراده ای برای تغییرات بنیادین در اندیشه باشگاه داری دیده نمی شود. بله، این سبک مدیریت در باشگاه داری دولتی می تواند چیزی از فوتبال باقی نگذارد و عجبا که پس از تمام این ماجراها، بدهی ها، شکایت ها و حکایت ها همچنان هیچ کس درباره اینکه این مسیر باشگاه داری ورشکسته شده، حرف نمی زند.
مدیرانی مثل ایرج عرب، محمدحسن انصاری فرد، امیرحسین فتحی، علی فتح الله زاده و تکرار و تکرار سپردن سمت های کلیدی ورزش به چهره های مشابه هرگز برای تغییر سبک و سیاق باشگاه داری در ایران قدمی محسوب نمی شود. باشگاه ها غرق در بحران های مالی و مدیریتی به سوی هدفی نامعلوم می روند. بدهی های چند ده میلیاردی پرسپولیس و استقلال نشان می دهد که دو باشگاه فارغ از موقعیت اقتصادی خود به هزینه های گزاف تن می دهند و از ورشکستگی ابایی ندارند. مسیر این مدیران هیچ تفاوتی با هم ندارد و تغییر مدیریت در این باشگاه ها کوچک ترین تغییری ایجاد نمی کند و فقط چهره مجری اشتباهات تازه می شود.
دو باشگاه پرسپولیس و استقلال اگر دولتی نبودند و با این شیوه ها مدیریت می شدند، تا امروز باید بارها اعلام ورشکستگی و انحلال می کردند. بارها خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال به بحث روز تبدیل شده و طبق آخرین وعده ها که هزارمین وعده برای خصوصی سازی این دو باشگاه بود، باید تا پایان سال 98 پرسپولیس و استقلال واگذار می شدند. اما سال 98 روزهای پایانی خود را پشت سر می گذارد و یادآوری وعده ها برای واگذاری پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی فقط وجه طنزآلود دارد.
محمدحسن انصاری فرد در روزهایی از پرسپولیس استعفا داده که این باشگاه باید بدهی خود به برانکو ایوانکوویچ، گابریل کالدرون، دستیاران خارجی هر دو آنها و خیل بازیکنان طلبکار را بپردازد و با پرونده های پیچیده مالی مواجه است.
پرسپولیس پس از 3 سال قهرمانی به یک باشگاه ورشکسته تبدیل شده است. وقتی پرسپولیس با قهرمانی های پی درپی چنین وضعیت نگران کننده ای دارد، می توانید حدس بزنید که باشگاه های کوچک در ایران با چه مشکلات بزرگتری روزگار را سپری می کنند. در فوتبال ایران از تیم قهرمان تا کوچک ترین باشگاه ها در لیگ دسته دوم تا می توانند برای افزودن بدهی های خود تلاش می کنند و این روند مرگبار برای اقتصاد فوتبال در ایران متوقف نمی شود.
انصاری فرد هنگام استعفا از پرسپولیس تلاش می کند با طرح اختلافاتش در باشگاه در مواجهه با اعضای هیأت مدیره، خود را در موقعیت مدیری قرار دهد که نتوانست ایده هایش را اجرا کند یا موانعی برای پیشرفت باشگاه سد راهش بود. بله این موضع و موضوع تازه ای نیست.
همه مدیران با ادعاهایی مشابه و پس از خلق بدهی های بزرگتر می روند و نفر بعدی هرگز راه دیگری را انتخاب نمی کند و رهرو راه مدیران پیشین خواهد بود.
فوتبال ایران بعید است از این مخمصه بزرگ اقتصادی عبور کند و بتواند این روند ورشکستگی را متوقف کند، چون نشانه اراده ای برای تغییرات بنیادین در اندیشه باشگاه داری دیده نمی شود. بله، این سبک مدیریت در باشگاه داری دولتی می تواند چیزی از فوتبال باقی نگذارد و عجبا که پس از تمام این ماجراها، بدهی ها، شکایت ها و حکایت ها همچنان هیچ کس درباره اینکه این مسیر باشگاه داری ورشکسته شده، حرف نمی زند.
چهارشنبه, 21 اسفند 1398 - 12:34 قبل از ظهر
انصاری فرد و هیئت مدیره هر دو مقصرن که با این جنگ الکی دارن پرسپولیس رو ضعیف می کنن و از همه مهم تر مقصر وزیره که مشت بی لیاقت رو گذاشته بالای سر پرسپولیس
چهارشنبه, 21 اسفند 1398 - 01:12 قبل از ظهر
دوم اینکه چرا در یک تیم چند نفره اعضای هییت مدیره که از باشگاهداری فقط جلسه گذاشتن را در دستور کار خود قرار داده و هفته ای سه ، چهار جلسه در باشگاه را دستور کار خود قرار میدادند و خروجی های این جلسات حرفی به میان نمی آید.
آقایانی که بیانیه داده و آقای انصاری فرد را برای پاسخگویی دعوت کرده اند آیا جای سوال ندارد که خود این آقایان پاسخ دهند که در مدت تکیه بر صندلی مدیریت باشگاه چه گلی به سر باشگاه تا کنون زده اند .
چرا ما عادت کرده ایم در موضوع مدیریت همیشه مقصر مشکلات را دیگری بدانیم و خودمان را پاک و معصوم از هر گونه تقصیری ، تافته جدا بافته ای بدانیم و پشت دیگران پنهان شویم که فقط و فقط برای دو روز بقای بیشتر ماندن پشت صندلی ریاست دیگری را در مظان اتهام های ریز و درشت قرار دهیم .
آیا واقعا تمام مشکلاتی که امروز گریبان باشگاه را گرفته مربوط به هفت ماه گذشته بوده ، و هیچ یک از این موارد به مدیران انتصابی قبلی مربوط نمی شود که امروز این مشکلات را به فردی منتصب بدانیم که بدون هیچ حکمی در این مدت کوتاه در حد خودش تلاش کرده و تمام سعی خود را برای بهبودی اوضاع نابسامانی که به ارث برده بوده صرف کرده و شاید بیش از این در توانش نبوده ، ولی آقایانی که زبانشان برای زدن اتهام دو متر و نیم دراز است بهتر بود بیایند و مردانه بگویند در همین مدت مشابه چه خدماتی به نفع این باشگاه انجام داده اند.
چهارشنبه, 21 اسفند 1398 - 01:27 قبل از ظهر
ما پشت انصاریفرد هستیم
چهارشنبه, 21 اسفند 1398 - 08:13 قبل از ظهر
چهارشنبه, 21 اسفند 1398 - 03:08 بعد از ظهر
پاسخ مديريت : حمایت از چه کسی دوست عزیز؟
انتقاد به ساختار هست و مطمئن باشید تا ساختار مدیریت باشگاه ها ما اینطور هست هر سال و ماه باید شاهد همچین اتفاقاتی باشیم.