نه آنقدر خوشبینم که تحت تأثیر نوشته معاون اجرایی باشگاه پرسپولیس فرمول قهرمانی را مطابق با آنچه تیم طی این سه هفته به دست آورده تنظیم و تبیین کنم و بگوی...
ارتش سرخ دات كام :
نه آنقدر خوشبینم که تحت تأثیر نوشته معاون اجرایی باشگاه پرسپولیس فرمول قهرمانی را مطابق با آنچه تیم طی این سه هفته به دست آورده تنظیم و تبیین کنم و بگویم تیم یحیی روی همین ریل قهرمان آسیا می شود و برای پنجمین بار لیگ داخلی را فتح می کند، نه مثل این همه هوادار جوان که چشم به پیج های اینستاگرامی بسته اند فریاد وااسفا سر می دهم و هر دقیقه می گویم و می نویسم این تیم به جایی نمی رسد و باید فلان تغییر را ایجاد کرد و بهمان روش را برای رسیدن به نتیجه برگزید.
باید با پرسپولیس، نتایج و مشکلاتش به شکل منصفانه برخورد کرد و نگاهی منطقی به روزها و ماه های پیش رو داشت. مساوی در مسجدسلیمان فاجعه نیست همانطور که شروع فصل بدون برد بعد از چهار فصل نمی توانست حکم عقبگرد داشته باشد. 5 امتیازی شدن بعد از 3 هفته هم نمی تواند فاجعه باشد و حکم به عقب ماندن از کورس قهرمانی بدهد اما چیزهایی هست که باید دید و روی آنها مانور کرد. مثلاً اینکه چرا پرسپولیس به اندازه کافی خوب بازی نمی کند و موقعیت نمی سازد و گل نمی زند؟
با در نظر گرفتن فاصله باقیمانده تا فینال آسیا پرسپولیس اکنون در یک موقعیت ویژه و تاریخی قرار دارد و بر اساس این مسأله نگران شدن و دلواپسی جایز و طبیعی است وگرنه همه می دانند در لیگ داخلی بعد از سه هفته نمی توان قضاوت روشنی درباره مشکلات فنی تیم داشت و در طول یک فصل 30 هفته ای این سیب هزار چرخ می خورد. کما اینکه پرسپولیس در چهار فصل گذشته که قهرمان شد در خط حمله و گلزنی مشکل داشت و در برخی فصول با وجود قهرمانی مقتدرانه از حیث گل زده در این آیتم تیم چهارم یا پنجم جدول بود. حالا باید نگران پرسپولیس و مشکلات فنی اش در فینال آسیا بود و با در نظر گرفتن شرایط تیم و کمبودهایش تیم را بر اساس فکت های فنی نقد و هوشیار کرد.
البته ابراز نگرانی و دلواپسی یک چیز است و کنار آمدن با این مشکلات و مدیریت کردنش یک چیز دیگر که همه این کار بزرگ و جزئیاتش بر عهده کادر فنی است. با این وجود از آنجایی که همه مردم ایران و بالطبع هواداران تیم محبوبمان برای خودشان کارشناسانی خبره به حساب می آیند همه دوست دارند برای این تیم نسخه بپیچند و برای یحیی و کادرش راه نشان دهند در حالی که وظیفه همه، از مدیران باشگاه تا هواداران ایجاد آرامش در تیم است و با ادامه غلتیدن در این جو ناامیدی حسرت فوتبال ایران برای قهرمانی در آسیا همچنان طولانی تر خواهد شد.
باید با پرسپولیس، نتایج و مشکلاتش به شکل منصفانه برخورد کرد و نگاهی منطقی به روزها و ماه های پیش رو داشت. مساوی در مسجدسلیمان فاجعه نیست همانطور که شروع فصل بدون برد بعد از چهار فصل نمی توانست حکم عقبگرد داشته باشد. 5 امتیازی شدن بعد از 3 هفته هم نمی تواند فاجعه باشد و حکم به عقب ماندن از کورس قهرمانی بدهد اما چیزهایی هست که باید دید و روی آنها مانور کرد. مثلاً اینکه چرا پرسپولیس به اندازه کافی خوب بازی نمی کند و موقعیت نمی سازد و گل نمی زند؟
با در نظر گرفتن فاصله باقیمانده تا فینال آسیا پرسپولیس اکنون در یک موقعیت ویژه و تاریخی قرار دارد و بر اساس این مسأله نگران شدن و دلواپسی جایز و طبیعی است وگرنه همه می دانند در لیگ داخلی بعد از سه هفته نمی توان قضاوت روشنی درباره مشکلات فنی تیم داشت و در طول یک فصل 30 هفته ای این سیب هزار چرخ می خورد. کما اینکه پرسپولیس در چهار فصل گذشته که قهرمان شد در خط حمله و گلزنی مشکل داشت و در برخی فصول با وجود قهرمانی مقتدرانه از حیث گل زده در این آیتم تیم چهارم یا پنجم جدول بود. حالا باید نگران پرسپولیس و مشکلات فنی اش در فینال آسیا بود و با در نظر گرفتن شرایط تیم و کمبودهایش تیم را بر اساس فکت های فنی نقد و هوشیار کرد.
البته ابراز نگرانی و دلواپسی یک چیز است و کنار آمدن با این مشکلات و مدیریت کردنش یک چیز دیگر که همه این کار بزرگ و جزئیاتش بر عهده کادر فنی است. با این وجود از آنجایی که همه مردم ایران و بالطبع هواداران تیم محبوبمان برای خودشان کارشناسانی خبره به حساب می آیند همه دوست دارند برای این تیم نسخه بپیچند و برای یحیی و کادرش راه نشان دهند در حالی که وظیفه همه، از مدیران باشگاه تا هواداران ایجاد آرامش در تیم است و با ادامه غلتیدن در این جو ناامیدی حسرت فوتبال ایران برای قهرمانی در آسیا همچنان طولانی تر خواهد شد.
